Entre as rochas sagradas que abrazan o Santuario da Barca, a Pedra de Abalar late cunha historia única e fascinante.
Xunto a Os Cadrís, eríxese como un símbolo tanxible da lenda, a mesma parte do casco da barca que trouxo á Virxe ata a Punta da Barca. Dende os albores da Romaría da Virxe da Barca de Muxía, esta pedra irradiou un aura de misterio, atribuíndoselle incluso poderes ancestrais ligados á fertilidade, un eco das crezas pre-cristiás que impregnan este lugar máxico.
A tradición marcaba o paso dos romeiros cun ritual cheo de asombro: subir á Pedra de Abalar e intentar, coa forza da fe e a esperanza, facela oscilar. Os primeiros relatos da romaría narran incluso danzas sobre a súa superficie, unha comuñón festiva coa roca sagrada. Sen embargo, esta veneración activa, sumada a súa exposición á furia do océano, marcou o seu destino. A Pedra de Abalar sucumbiu á forza da natureza en varias ocasións, sendo a primeira fractura documentada en 1978.
O día de Reis de 2014, un violento temporal asestou un novo golpe. As olas embravecidas desprazaron a roca máis dun metro, desgaxando un fragmento que intentos previos de soldadura non puideron asegurar. Hoxe, unha parte da lendaria pedra regresou ao seu emprazamento orixinal, conservando aínda un tenue balanceo, un rumoreo do seu antigo movemento. A outra, unha impoñente peza de tres toneladas, agarda no atrio do Santuario, un testemuño mudo da forza do mar e a fraxilidade da historia, á espera dun futuro que a devolva ao seu lugar ou a integre nun relato museístico.
